第42頁(第2/2 頁)
嘴角彎彎,他輕佻地把酒罈丟還給溫雅臣。笑容卻如煙花,轉瞬即逝。顧明舉快速地扭頭把臉埋進了陰影了。
柵欄那邊的溫雅臣愣愣地接過空酒罈:&ldo;他過得很好。&rdo;
蒼白得誰都騙不了。
但是又能怎麼說?說兩年來嚴鳳樓幾乎從來沒露過笑?還是說他瘦得都快脫了形?或者,笑嘻嘻地告訴眼前這個已然微醉的人男人,知道嗎?高相是怎麼對人形容你的鳳卿的?臨江王腳邊一條不會叫喚的狗。
陰影裡的顧明舉毫不客氣地嘲諷:&ldo;幸好你有個做將軍的爹,否則,你死得比杜遠山還快。&rdo;
溫雅臣不說話,低著頭把酒盞裡的酒喝得一乾二淨。
離開的時候,溫雅臣走出幾步又回過頭,囚室裡的顧明舉正把臉貼在柵欄上,神色複雜地看著他。
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>
本章未完,點選下一頁繼續。